In het openbaar bestuur en in het publieke debat blijft er geen onderwerp onaangeroerd. Uiteindelijk ie er altijd wel iemand die ergens een mening over heeft. Of het nu gaat over het betaald parkeren, elektrisch rijden, de Europese Unie of voer asielzoekers, we hebben er een mening over en zullen die ventileren.
Politiek gezien is er altijd wel iemand die over een onderwerp “kamervragen” stelt. Inmiddels heeft dat een dermate vorm van folklore aangenomen, dat het vragenuurtje live verslagen wordt. Het lijkt op Amerikaanse achtervolgingen, die live op de televisie te volgen zijn, maar niemand heeft in de gaten waarom de auto eigenlijk achtervolgd wordt.
Het debat is vooral bedoeld om leeg te lopen en de stem te laten horen. Om sommige stemmen tevreden te stellen worden er dan vaak besluiten genomen. het ging de debater niet om het besluit, maar om het gehoord te worden. En men is dan al in het geheel niet geïnteresseerd in het feitelijk handelen. Een mooi voorbeeld is de inburgeringscursus. Er ontspint zich een debat over integratie. Er wordt besloten om een cursus verplicht te stellen, waar zelfs geboren Nederlanders zelden de antwoorden weten en als sanctie worden vreemdelingen uitgezet als ze de cursus niet doen of er niet voor slagen. Dat laatste is wet, maar sinds de invoering daarvan is nog niemand uitgezet, terwijl maar de helft slaagt. En niemand maakt zich er druk om.
Zo zie je maar, de relatie tussen het debat, het besluit en het handelen is dus ongeveer net zo groot als die tussen zeven verschillende perforators: nihil.
het had een blog van mij kunnen zijn ; 😉